Ναυάγια Blog

Ομάδες διαδηλωτών σε όλη την Ελλάδα, διάλεξαν την επέτειο του "ΟΧΙ" προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση που υπάρχει την χώρα μας. Το αν είναι σωστό ή όχι αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα. Ο θυμόσοφος λαός μας λέει "εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες αρμενίζουν". Προφανώς σήμερα τα "καράβια χάνονται", αλλά το αν πιστεύουμε ότι είναι "βαρκούλες που αρμενίζουν" οι εθνικές μας παρελάσεις είναι και η απάντηση στο αν είναι σωστό να διαδηλώσουμε ή όχι σε αυτές.

Ένα από τα "θύματα" των διαδηλωτών ήταν και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο οποίος εκνευρίστηκε πολύ με την προσφώνηση "προδότης". Βαριά πραγματικά η λέξη και εν μέρει τον δικαιολογώ για τον εκνευρισμό του όπως φαίνεται και στο παρακάτω βίντεο. Παρόλα αυτά θα ήθελα να του πω και εγώ δυο πραγματάκια... κάτω από το βίντεο...



Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,

Ως πρώτο πολίτη της χώρας μας, θα προτιμούσα να σας έβλεπα το ίδιο εκνευρισμένο με όσα συμβαίνουν σήμερα στον ελληνικό λαό.

Λέτε ότι  ο ελληνικός λαός "δέχεται όλες αυτές τις πιέσεις και όλα αυτά τα μέτρα που είναι σε βάρος των ασθενέστερων και των αδύνατων πιστεύει ότι μια μέρα θα ξημερώσει καλύτερη" (!!!). Με λίγα λόγια μας λέτε ότι γνωρίζετε ότι τα μέτρα είναι άδικα και πλήττουν τους ασθενέστερους; Με λίγα λόγια μας λέτε ότι οι ασθενέστεροι είναι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν αυτά τα οποία δημιούργησε το πολιτικό σύστημα; Το πολιτικό σύστημα το οποίο υπηρετήσατε με την σημαία του ενός από τα δύο μεγάλα κόμματα που έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για την σημερινή κατάσταση; Αν ήσασταν ένας απλός πολίτης θα έλεγα "Ντροπή". Όμως, ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα πω "Κρίμα".

Λέτε ότι "εμείς πολεμήσαμε για την Ελλάδα 15 χρονών ήμουν αντάρτης και πολεμούσα το ναζισμό και τους γερμανούς". Και τι σημαίνει αυτό κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας; Πιστέψτε με, έχουμε βαρεθεί να ακούμε για αντιστασιακούς και την γενιά του Πολυτεχνείου. Προσωπικά τιμώ απέραντα τον "ανώνυμο" αγωνιστή. Τον "ανιδιοτελή" αγωνιστή. Όλοι εσείς οι αγωνιστές που εξαργυρώσατε τον αγώνα σας με πολιτικές θέσεις, αξιώματα και κάθε τι άλλο που σας ξεχωρίζει από τον κοινό λαό, σας κρίνω ακόμη πιο αυστηρά. Εκτός αν νομίζετε ότι ο αγώνας έχει τελειώσει. Όχι κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας! Από την στιγμή που κάποιος έχει ιδανικά, τα έχει για πάντα. Και τα ιδανικά δεν είναι μόνο η ελευθερία μας από τον ξένο κατακτητή, Τα ιδανικά είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, το ΔΙΚΑΙΟ και ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Και αν θεωρείτε ότι σήμερα είσαστε ο πρώτος πολίτης ενός λαού που δεν είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ γιατί ξέχασε τι σημαίνει ΔΙΚΑΙΟ και ΣΕΒΑΣΜΟΣ, τότε οφείλετε ως πρώτος πολίτης και αγωνιστής να τον βοηθήσετε και να αγωνιστείτε. Αν όχι, τότε δεν έχει κανένα νόημα να βρίσκεστε σε αυτή τη θέση. Δεν το δικαιούστε...

Ανάμεσα στα διάφορα άρθρα που διάβαζα, έπεσε στα χέρια μου (στα μάτια μου να είμαι πιο ακριβής), ένα άρθρο από ένα συνέδριο νομικών το οποίο κι έλαβε χώρα πριν από λίγο καιρό στις Η.Π.Α. όπου Αμερικάνοι και Άγγλοι νομικοί συζητούσαν και διαφωνούσαν επί του εάν και κατά πόσο ήταν παράνομη ή όχι η διακήρηξη ανεξαρτησίας των ΗΠΑ το 1776.

Το βασικό επιχείρημα των Άγγλων νομικών ήταν η ανεξαρτησία δεν είναι το νόμιμο μέσω ή το πιο κατάλληλο εργαλείο για τη διευθέτηση εσωτικών διαφορών (κι έφεραν ως ερώτημα τι θα γινόταν εάν το Τέξας αποφάσιζε σήμερα να αποσχιστεί από τις ΗΠΑ), ενώ από την πλευρά των Αμερικανών το βασικό επιχείρημα ήταν ότι και οι Άγγλοι είχαν χρησιμοποιήσει τη δική τους διακήρηξη των δικαιωμάτων για να εκθρονίσουν τον βασιλιά Τζέιμς Β.

Το δήλωσε ευθαρσώς η καγκελάριος της Γερμανίας ότι δεν υπάρχει θέμα τεχνικής βοήθειας αλλά μόνο θέμα εποπτείας και μάλιστα όπως τη χαρακτήρισε, μόνιμης εποπτείας. Συνεχίζοντας ανέφερε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην αρχή ενός πολύ δύσκολου και μεγάλου δρόμου και γι'αυτό η εποπτεία πρέπει να είναι μόνιμη.

Δηλαδή το μόνο που δεν είπε η Μέρκελ είναι 'φέρτε τα κλειδιά του σπιτιού σας, τώρα κάνω εγώ κουμάντο'. Βασικά αυτό θέλει να πετύχει και γι'αυτό έχει ήδη ξεκινήσει αυτή η συζήτηση/πίεση περί μεγάλου κουρέματος κοκ καθότι ακόμη και υπό αυτή την έννοια το δημόσιο χρέος θα μειωθεί το 2020 στο 110% δηλαδή στα ποσοστά προ ΔΝΤ!!!

Μέσα στον παραλογισμό της εποχής θα έλεγε κανείς ότι έχουμε πάρει το μάθημά μας και όταν τα πράγματα ηρεμήσουν, πιο σοφοί και προσγειωμένοι δεν θα επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Παρόλα αυτά δείχνουμε να μην ξεχνάμε τον παλιό κακό μας εαυτό, ακόμη και αυτή την δύσκολη ώρα.

Στα ψιλά πέρασε η τροπολογία που πρότειναν (και τελικά αποδέχθηκε ο Βενιζέλος) 40 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για ευνοϊκές ρυθμίσεις των δανείων σε όσους δημοσίους υπαλλήλους πληγούν από την εφεδρεία ή έχουν σοβαρές μειώσεις εισοδημάτων τους. Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι είναι λάθος. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι προκλητική για ακόμη μια φορά η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους. Ακούγετε ότι στην πραγματικότητα τα τελευταία δύο χρόνια έχουν χάσει την δουλειά τους 500.000 ιδιωτικοί υπάλληλοι. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που χάνουν σπίτια, αυτοί είναι οι άνθρωποι που οι τράπεζες βάζουν σε «ευνοικές» ρυθμίσεις τα δάνεια τους με τους δικούς τους όρους, χωρίς νομοθέτημα και στην πράξη για να μην χάσουν τα λεφτά τους.

Πριν αρχίσετε να σκέφτεστε όλα αυτά που ακούγονται στον συνεχιζόμενο «πόλεμο» μεταξύ ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων όπως το αμίμητο που έχω ακούσει άπειρες φορές «να ψηφίσει η κατσίκα του γείτονα», θα ήθελα να προσπαθήσω να επιχειρηματολογήσω στο τι συμβαίνει με την συγκεκριμένη τροπολογία και να επιχειρήσω να προτείνω το αυτονόητο.

Κι όλως τυχαίως, βρέθηκε και πάλι εντός του Σαββατοκύριακου να μιλάνε οι υπεύθυνοι της κατάντιας μας για τα σενάρια που έχουν μπροστά τους. Είδαν και απόειδαν ότι δεν βγαίνει πουθενά αυτός ο παραλογισμός φόρων και περικοπών μισθών και συντάξεων, είδαν ότι ο κόσμος πλέον είναι στα όρια της επανάστασης και σκέφτονται πώς θα κάνουν την έξοδο του Μεσολογγίου.

Μιλάνε όλοι για περικοπές στο δημόσιο τομέα και οι βασικές περικοπές δεν έχουν γίνει ακόμη. Αλλά, με πιο κριτήριο θα μπορούσαν να γίνουν; Αυτή τη στιγμή έχουν ένα τραγικό πρωτογενές έλλειμα που είναι συνιστώσα πολλών ελλειμάτων. Είναι του εμπορικού ελλείματος, του εσωτερικού ελλείματος και του δημόσιου ελλείματος.

Εχθές το βράδυ (8-Οκτ) στην Θεσσαλονίκη, ο αξιότιμος κος Καστανίδης είχε πάει στην Θεσσαλονίκη να δει μια ταινία στα πλαίσια του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Είχε επιλέξει θέση στις τελευταίες σειρές. Η λογική αυτής της επιλογής προφανώς ήταν είτε γιατί θέλει να δείξει ότι και αυτός είναι με τον απλό λαό, ή γιατί απλά ήθελε να τον δει όσο το δυνατόν λιγότερος λαός...

Βλέποντας το βίντεο αισθάνθηκα αρχικά λύπη για τον άνθρωπο που μπορεί να είναι σινεφίλ και δεν τον αφήνουν να δει την ταινία. 50 άτομα από πάνω σου να σε βρίζουν και να σε γιαουρτώνουν. Δεν μπορεί να το χαίρεσαι αυτό το "θέαμα".

Από την άλλη όμως σκέφτηκα, ποιες είναι οι αντοχές ενός ανθρώπου, των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να τους βρίζουν, να τους πετούν γιαούρτια και  αυτοί να μην παραιτούνται; να μην πάνε σε εκλογές;

Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι σώζουν την χώρα. Γιατί περί νομιμοποίησης ούτε λόγος. Παρά το γεγονός ότι πριν 2 χρόνια πήραν την εντολή να κυβερνήσουν για 4 χρόνια με το "λεφτά υπάρχουν" δεν σημαίνει ότι ένα κόμμα του 15% (πλέον) έχει την ηθική νομιμοποίηση να παίρνει τέτοιες σημαντικές αποφάσεις. Το άλλο άκρο θα ήταν να πούμε ότι το κάνουν για οικονομικό ιδίων όφελος. Δεν το συζητώ αυτό και σίγουρα δεν το πιστεύω για 154 βουλευτές.

Συνήθως η απάντηση βρίσκεται κάπου στην μέση. Η πολιτική είναι σαράκι. Είναι τρέλα. Είναι βίτσιο. Φανταστείτε τον εαυτό σας. Να κάνετε την δουλειά των ονείρων σας, να έχετε ξοδέψει όλη σας την αξιοπρέπεια, μερικοί από αυτούς είμαι σίγουρος ότι έχουν μπει και μέσα οικονομικά, να ξέρετε ότι για τα επόμενα 4 χρόνια θα είστε σε αυτή την δουλειά και να έρχεται κάποιος να σας λέει παραιτήσου. Με τις πιθανότητες κοντά στο 70% να μην "ξαναπάρεις την δουλειά" και στην ουσία "πετώντας" ότι ξόδεψες (όχι μόνο οικονομικά) προκειμένου να την αποκτήσεις. Θα φεύγατε;

Η καρέκλα είναι τελικά πολύ περισσότερο γλυκιά από ότι την υπολογίζαμε. Μένω άφωνος στο τι μπορούν να αντέξουν αυτοί οι άνθρωποι. Δεν συμφωνώ με το γιαούρτωμα. Αλλά τουλάχιστο ας είναι ντόμπροι με εμάς. "Δεν θέλουμε ρε παιδί μου" ας μας πουν! Γιατί όταν ακούω ότι το κάνουν για να μας σώσουν... δεν μπορώ... κάτι με πιάνει... και αντί για γιαούρτι θέλω να τους πετάξω κάτι σε υποκατάστατο για την γλυκύτητα της καρέκλας... Μήπως σας βρίσκετε κάτι σε γλυκό του κουταλιού;

www.tzimopoulos.name

Για να ξεφύγουμε λίγο από τις καθημερινές "μάχες" των δημοσίων με των ιδιωτικών υπαλλήλων ας το γυρίσουμε λίγο στην μάχη των φύλλων.

Πόσες φορές τα θηλυκά… ναι βρε αυτές οι γυναίκες… διαμαρτύρονται ότι ζούνε σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο; Ειδικά στο κομμάτι της σεξουαλικής παιδείας, απελευθέρωσης, γούστων, ή όπως εσείς προτιμάται να το πείτε, μονίμως οι άντρες ακούμε ότι σκεπτόμαστε με το «κάτω» κεφάλι, ότι αν εμείς είχαμε πολλές σχέσεις στην ζωή μας χαρακτηριζόμαστε ως έμπειροι ενώ οι γυναίκες είναι «του δρόμου», ότι ο άντρας είναι «κυνηγός» και η γυναίκα πρέπει να είναι μόνιμα στο σπίτι για την οικογένεια, ότι… ότι… ότι…

Πόσα κιλά "αμελέτητα" έχει ο συγκεκριμένος "άνδρας" των ΜΑΤ;

Πόση παιδεία έλαβε στην παιδική του ηλικία από την οικογένειά του;

Τι είναι αυτό που δεν έχει και το έχει αντικαταστήσει με το γκλοπ του;

Εκτελεί εντολές ανωτέρων ή το κάνει για την φουκαριάρα την μάνα του;

Πως είναι δυνατόν τέτοιες εικόνες να ανεβάζουν τις βάσεις εισαγωγής στις σχολές αστυνομίας;

Πόσοι πιστεύουν ότι έχουμε δημοκρατία;

Πόσες ΕΔΕ έχουν διαταχθεί από την Ελληνική Αστυνομία και έχει γίνει κάτι;

Γιατί ο συγκεκριμένος "κύριος" να μην χάσει την δουλειά του και να απολύσουν, αντί για 30.000 δημοσίους υπαλλήλους, 29.999;

Γιατί πιστεύω ότι αν ψάξουμε, θα βρούμε άλλους 29.999 δημοσίους υπαλλήλους με παρόμοιες συμπεριφορές, που κανένας δεν θα διαμαρτυρόταν αν απολυθούν και δεν θα διχάζαν τους πολίτες;

Πόσοι πιστεύουν ότι η μετονομασία του υπουργείου σε "Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη" είναι η πιο σατυρική κίνηση της σημερινής κυβέρνησης για να μας κάνει να γελάσουμε;

Και για τέλος, πόσοι πλέον πιστεύουν ότι η κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει την κατάσταση...;

«Η δουλειά γεμίζει ένα μεγάλο μέρος της ζωής σου, και ο μόνος τρόπος για να είσαι πραγματικά ευχαριστημένος είναι να κάνεις αυτό που πιστεύεις ότι είναι μια θαυμάσια δουλειά. Αν δεν το έχεις βρει ακόμη, συνέχισε να ψάχνεις. Μην μένεις στάσιμος. Με όλη την δύναμη της καρδιάς σου, θα το καταλάβεις όταν την βρεις. Και σαν κάθε θαυμάσια σχέση, γίνεται καλύτερη καθώς περνούν τα χρόνια.

Δεν μπορείς να συνδέσεις τις τελείες κοιτάζοντας μπροστά. Μπορείς μόνο να τις συνδέσεις κοιτάζοντας το παρελθόν. Άρα πρέπει να πιστεύεις ότι στο μέλλον οι τελείες κάπου θα ενωθούν. Πρέπει να πιστεύεις σε κάτι: στο ένστικτο σου, στο πεπρωμένο, στην ζωή, στο κάρμα,… σε κάτι! Αυτή η στάση ποτέ δεν με απογοήτευσε, και έκανε την διαφορά στην ζωή μου.»

Στηβ Τζομπς (24 Φεβρουαρίου 1955 - 5 Οκτωβρίου 2011)
RIP

Διαβάζοντας σήμερα αρκετά άρθρα στο capital.gr έπεσα επάνω σε μία απάντηση, η οποία με άφησε άναυδο τόσο από την ωμότητα αυτών που έγραφε, αλλά κυρίως γιατί αυτή η ωμότητα είχε τεράστια δόση αλήθειας... Ψάχνοντας περισσότερο, ανακάλυψα ότι το κατωτέρω κείμενο (ελαφρώς αλλαγμένο προκειμένου να γίνει το δυνατόν κόσμιο, όχι ότι έχουμε πρόβλημα να το βάλουμε ως έχει, αλλα΄για το καλώς έχειν) έχει ποσταριστεί αρχικά στο blog Μαύρη Φατριά οπότε και παραθέτω το εν λόγω link. Εν πάσει περιπτώσει το παραθέτω και κατωτέρω για όσους το θέλουν στη light version :

Εδώ ο πλανήτης ετοιμάζεται να πάρει φωτιά, στην ταπεινή κοιτίδα της μαϊμουδοκρατίας το μάδημα της μ@μημένης μαργαρίτας συνεχίζεται:

Θα χρεοκοπήσουμε... δεν θα χρεοκοπήσουμε... θα χρεοκοπήσουμε... δεν θα χρεοκοπήσουμε... θα χρεοκοπήσουμε... δεν θα-

...ΤΙ ΝΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΤΕ ΡΕ ΞΕΦΤΙΛΟΦΟΥΣΤΗΔΕΣ, ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ !